Posts
Fiziksel şehir ve yaşanmışlıkları karşılıklı bir ilişki içinde, birlikte var olurlar: komşuluk özellikleri, yapılı formlar ve yerel komünitenin değişimiyle birlikte evrilir; parktaki bir bank – pek çoğunun yanından geçerken hiç fark etmediği - , orada buluşmaya alışmış bir çift için büyük anlam taşır; yapıyı ve dolayısıyla yaşamları yıkan bir trajedi yeni yapı ve mekanları gerektirir ve bu bizlere yeniden biçimlendirir ve yeniden yapılandırırken geçmişi hatırlamamızı sağlar.
Queens, Sih Merkezindeki hevesli cemaat üyeleri
Özellikle dinsellik bakımından, kişinin kutsallıkla olan bağı çok anlamlı ve dokunulmazdır ve topluluk çoğunlukla imanlı takipçilerden oluşur. Ve daha da sıklıkla bu belli bir mekanda yapılır – fakat bu mekan bir katedral, bir tapınak, bir sinagog ya da bir cami değildir. Araştırmacı Matilde Cassani New York kentindeki göçmen toplulukların dinsel pratikleri hakkındaki analizinde, “dindışı(profan) yapılardaki kutsal mekanlar” olarak adlandırılabilecek sıra dışı bir versiyonla karşılaştı, örneğin eski bir Gucci mağazası önü ya da eski tuğlalı bir aparman yapısı. İbadet mekanlarına dönüştürülen böylesi mekanlar salt ilginç mimari doğaç gerektirmez aynı zamanda yerdeğişim ve adaptasyon bağlamında çağdaş kent gerçeğini de dile getirir.
Constance Rosenblum New York’ta belgeselci ve gazeteci olarak çalıştığı yıllar boyunca bireyler için bir diğer kayda değer mekana odaklanmıştı: bireylerin yaşadıkları evlere. Kentin neredeyse çoğu -ve biraz da haksız yere- kamusal olarak addedilirken, Rosenblum gözden ırak olan pekçok saklı alanları gezdi; ‘Kentten öyküler ‘ adlı eserinde New York şehrinin makro anlatısının yaratım sürecinde kişisel öykülerin değerini vurgular (kendi öz-kariyer öyküsü de dahil ederek).
İlk öykü yarışmamızın kazananı Philip Kay - ‘Gridin Parçalanması/İhlali: Manhattan Adası dahilinde ve haricinde Maceralar ‘, Manhatton’ın sokak gridi mantığıyla uyumlu ve ona muhalif yürümek üzerine bireysel bir hikayeyi nakleder - tekil olarak New York kentinin açımlaması/yorumu üzerine. Kay, kentsel sistemdeki bir anomali nasıl olur’u, Midtown gökdelenindeki az bilinen gizligeçiti ya da civardaki akarsuyun salıverilmesi yoluyla resmeder, bunlar kentin bireysel ve kolektif hafızasındaki somut deneyim markörleri gibi işlev görürler.
Odssey Performanslarından küçük güzel bir an – ‘Harita toprağın değildir(The Map is Not the Territory)’ çalışmasında hedef kitlenin yanından geçtiği ve onun oluşturduğu kitap okuyan üç kişi kompozisyonu.
Odssey Çalışmaları kolektif performans deneyimleriyle kentin mekanlarına anlam katma yeteneği ile ilgilidir. Odyssey Çalışmaları kurucu ortağı Abraham Burickson, ‘Tek kişilik izeyicisi olan Kent(The City for an Audience of One)’ te grubunun kişisel anlam atfedilen alanları nasıl kullandığını, kamusal imgelem alanlarını ve hedef kitleye yönelmiş kent alanlarını berraklaştırma performansını tartışır.
Geçicilik, ayrıca, kentin büyük trajedilerinden biri olan ve çağdaş güvenlik gereksinimleri ve işçilerin yasal korumaları üzerine fevkalade etki yapan Triangle Fabrikası Yangını (New York, 1911) bakımından esastır. Triangle Fire Açık Müzesi geleneksel andıcı, enstalasyon ve fotoğraf açık arşivini, objeleri, müze ziyaretçilerinin günlük deneyimine katarak ve diğer aktivitelerin akışında yansıma/yüzleşme anları yaratarak kentin tamamına sunar.
Triangle Fire Açık Müzesinden bir obje
Triangle Fabrika Yangınından sonra, felaket/afet hadisesi, artık ne olduğu ve ne olması gerektiği düşünceleri arasında çoğunlukla bir katalizör işlevi görmüştür. ‘Rockaway Yarımadası’ ndan Dersler: Selden Kurtarılması Gerekenler’ de Yael Friedman halkın, komünitenin ve ailesinin evim diye nitelediği yarımadanın öyküsünü anlatır. Friedman, bizi, Sandy Kasırgası(Superstorm Sandy) sonrası bağlamında, planlama bakımından “ne tür bir yaşamdan kaçınılmalıdır” konusunda akıl yürütmeye zorlar.
New york gibi bir şehirde Friedman’ın Rockaway’i gibi, komşuluk anıları çoktur ancak bu yaşanmışlıklar kendileriyle de yarışırlar. WHEDco topluluk gelişim örgütü kurucusu ve başkanı Nancy Biberman, Bronx’in 1970lerin karanlık günleriyle başlamayan tarihine dikkat çekmektedir. Çalışmasında Güney Bronx’in yerel sakinlerinin gereksinimlerini, maliyet-etkin konut inşa etme, perakendecilere boş dükkanlar temin etme, sağlık hizmetlerine erişim sağlama yollarıyla karşılayarak bir rol belirler. Bu, sakinlere zengin kültürel geçmişlerini unutturmama ve mahallelerinin müzikal kaynaşmalarla(füzyon), birbirine sıkı bağlarla bağlı komünitelerle dopdolu olduğunu hatırlatma bağlamındadır.
Bronx’in Kaybolmuş Müzik Mekanları
No comments:
Post a Comment